اوصاف حری - داود امینی

   اوصاف حری                  داود امینی  

    در یک روز بهاری، حیات یکی از اهالی علم و دانش کشور به پاییزی گرایید و دکتر عباس حری در نهم اردیبهشت 92، در مقابل دانشکده روان شناسی دانشگاه تهران، بر دوش شاگردانش تشییع شد. او، که در سال 72 تنها یک جلسه استاد کتابداریم بود و ادامه کلاس کتابداری را به دوست و همکارش سپرد؛ اما حق استادیش را با این یک جلسه بر گردنم نهاد. بیست سال بعد در سن 77 سالگی چراغ عمرش را خاموش یافتم. مراسم چهلم او نیز از سوی انجمن کتابداری و اطلاع رسانی ایران با همکاری کتابخانه ملی، در 21 خرداد ماه  برپا گردید و همه چیز تمام شد.

به کامنت های شاگردانش در اینترانت سازمان اسناد و کتابخانه ی ملی نگاهی انداختم. دوستان و شاگردانش در یادداشت هایشان، اوصاف او را چنین برشمرده بودند:

معلم بزرگ، استاد برجسته، اهل دانش و منطق، تسلیم در برابر حق، متخلق به اخلاق حسنه، خوش رو، صادق و استوار در طریق تعلیم و تعلم، استاد گرانمایه، معلمی دانشمند، خلاق، اهل فکر و اندیشه، فصیح و بلیغ، دوستی وفادار و دلسوز با نگاهی نافذ، لبخندی بر لبان، رویی گشاده با لبخندهای مداوم و صمیمی، استاد پیشکسوت کتابداری و اطلاع رسانی، مدیر مسئول فصلنامه، دبیر مجله، نویسنده و بالاخره مسافر افلاک.

واژه ها و صفاتی که برای دوست فقیدمان به کار می بریم، خوب به خاطر بسپاریم. آیا دوست داریم برای ما هم چنین اوصافی به کار برند؟ پس سعی کنیم با دیگران چنان عمل  کنیم تا در موردمان چنین بگویند و بنویسند. به راستی  باید همیشه به یاد داشته باشیم که خیلی زود دیر می شود. روحش شاد